منشأ نگرش سيستمي

• بشر از ديرباز در جستجوي كشف حقايق هستي و حل مسائل و خود و جامعه­اش بوده است.
• در اين جستجو، بشر متوجه نتايج مشابه براي علل مشابه و وجود نظام هاي قانونمندي از روابط علت و معلولي بين پديده هاي طبيعي يا اجتماعي شده است.
• كشف اين منظومه ها كه به هرسو بنگريم، از منظومه هاي سيارات گرفته تا اتم و درون آن، تا حيات طبيعي حيوانات و ابعاد معنوي انسان، تا نظامهاي حاكم بر جامعه، حكومت، سياست، اقتصاد، فرهنگ و ساير جنبه هاي تمدن بشري، به وضوح قابل مشاهده هستند، باعث ايجاد فلسفه، نگرش و روشي علمي در ذهن بشر  موسوم به نگرش و رويكرد نظام­گرا يا سيستمي شده است.

...نگاه سيستمي چيست؟

• اين نگرش، مبتني بر وجود طبيعي -و امكان ايجاد مصنوعي- منظومه هايي از اجزاء با هويت مستقل است كه تماميتي واحد را تشكيل داده و رفتار هريك از اجزاء بر رفتار اجزاء ديگر و بر كل مجموعه براساس روابط علي-معلولي اثرگذار است.

تعريف سيستم

مجموعه‌اي از عناصر سازمان يافته داراي اثر متقابل كه هدف يا اهداف مشتركي را دنبال مي‌كند. (مورديك و مانسون، ص31)

در تعريفي ديگر، سيستم عبارتست از يك كلّ پيچيدة سازمان يافته هدفمند، از اشيا يا اجزاي مادي يا مفهومي كه با هم مرتبط و در تعاملند. مانند منظومه شمسي، يك مكتب عقيدتي، يك نظام سياسي، يك موجود زنده، يك خودرو، يا يك ابزار به سادگي يك چكش. (هيچينز ، ص11-12)

منبع: هيچينز، درِيك: كاربرد انديشه سيستمي، ترجمه دكتر رشيد اصلاني، مؤسسه عالي آموزش و پژوهش مديريت و برنامه ريزي، چاپ دوم، 1382